همه دغدغه بشر از آغازین روزهای آفرینش تا کنون رسیدن به خوشبختی و سعادت بوده است . انسان به دنبال رسیدن به این حس زحمات زیادی متحمل میشود و همین دغدغه است که او را به تلاش وا میدارد و به دنبال کسانی که ادعای راهنمایی دارند میکشاند . خود را به ورطه ها می افکند در جستجوی خوشبختی در حالی حتی تعریف درست آنرا نمیداند به خاطر همین هم به هرآنچه در ذهن به عنوان خوشبختی و سعادت دارد میرسد نه تنها راضی نمیشود بلکه احساس سرخوردگی میکند چون باز میبیند یک جای کار میلنگد و حس خوبی را که باید داشته باشد ندارد .

بله البته که ما انسان ها بدون استمداد از آفریدگارمان هرگز نخواهیم فهمید خوشبختی چیست ؟

چرا که او ما را آفریده و نیازها و به تبع آن  توانایی های خاصی در وجودمان گذاشته و ما در برنامه ریزی هایمان چون به درستی نمیدانیم چه میخواهیم و آیا توان رسیدن به آن را داریم یا نه به بن بستی یأس آور میرسیم . البته خداوند متعال راه سعادت و خوشبختی را به وضوح به ما نشان داده است و نتیجه اش را هم تضمین کرده است. و میگوید اگر به این راه بروید البته که رستگار میشوید.(بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی)

خدواوند بلند مرتبه میفرماید :

 «إِنَّ هَـذَا الْقُرْآنَ یِهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا کَبِیرًا»¹ ؛

 همانا این قرآن به آیینى درست‏تر و استوارتر راه مى‏نماید، و مؤمنانى را که کارهاى نیک و شایسته مى‏کنند مژده مى‏دهد که ایشان راست مزدى بزرگ.

از آنجا که "اقوم " صیغه "افعل تفضیل " است به معنى صافتر و مستقیم تر و پابرجاتر مى آید و به این ترتیب ، مفهوم آیه فوق چنین است که : قرآن به طریقه اى که مستقیم ترین و صافترین و پابرجاترین طرق است دعوت مى کند.

صاف و مستقیم از نظر عقائدى که عرضه مى کند، عقائدى روشن ، قابل درک خالى از هر گونه ابهام و خرافات ، عقائدى که دعوت به عمل دارد، نیروهاى انسانى را بسیج مى کند و میان انسان و قوانین عالم طبیعت هماهنگى برقرار مى سازد.

صافتر و مستقیم تر از این نظر که میان ظاهر و باطن ، عقیده و عمل ، تفکر و برنامه ، همگونى ایجاد کرده و همه را به سوى "الله " دعوت مى کند.

صافتر و مستقیمتر از نظر قوانین اجتماعى و اقتصادى و نظامات سیاسى که بر جامعه انسانى حکم فرما است که هم جنبه هاى معنوى را پرورش ‍ مى دهد و هم از نظر مادى ، تکامل آفرین است .

به افراط و تفریط عبادت و همچنین برنامه هاى اخلاقى که انسان را از هر گونه تمایل به افراط و تفریط و آز و حرص و طمع و اسراف و تبذیر و بخل و حسد و ضعف و استکبار رهائى مى بخشد.

و بالاخره صافتر و مستقیم تر از نظر نظام حکومتى که برپا دارنده عدل است و درهم کوبنده ستم و ستمگران .

آرى قرآن هدایت به طریقه و روشى مى کند که در تمام زمینه ها صافترین و مستقیم ترین و ثابت ترین طریقه است .

قرآن صافتر و مستقیم تر از این نظر که میان ظاهر و باطن ، عقیده و عمل ، تفکر و برنامه ، همگونى ایجاد کرده و همه را به سوى "الله " دعوت مى کند.

چرا قران مستقیم ترین راه است؟

البته در مذاهب و ادیان موجود اقوام دیگر، این استقامت و عدالت وجود دارد ولى در قرآن بیشتر است اما با توجه به چند نکته پاسخ این سؤ ال روشن مى شود، زیرا:

اولا : اگر طرف مقایسه ادیان آسمانى دیگر باشد، بدون شک آنها نیز هر کدام در زمان و عصر خود آئینى مستقیم و صاف و پابرجا بودند، ولى طبق قانون تکامل ، هنگامى که به مرحله نهائى یعنى مرحله خاتمیت برسیم ، آئینى وجود خواهد داشت که صافترین و پابرجاترین است .

ثانیا : اگر طرف مقایسه غیر مذاهب آسمانى باشد باز هم افعل تفضیل در اینجا مفهوم دارد زیرا مکتب هاى دیگر مى کوشند که سهمى از استقامت و صافى را داشته باشند ولى در مقایسه اشتباهاتشان و در مقایسه مجموع آنها با قرآن روشن مى شود که این آئین از همه مستقیم تر و صافتر و با ساختمان روح و جسم و جان انسان هماهنگتر است  و به همین دلیل پابرجاتر است

ثالثا همانگونه که سابقا هم اشاره کرده ایم ، "افعل تفضیل "، همیشه دلیل بر این نیست که طرف مقایسه ، حتما سهمى از آن مفهوم را دارا است ، چنانکه در قرآن مجید مى خوانیم :

 «أَفَمَن یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ یَهِدِّیَ إِلاَّ أَن یُهْدَى فَمَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ»² ؛

نمى‏یابد مگر آنکه هدایت شود؟ شما را چه شده، چگونه داورى مى‏کنید.

از آنجا که موضع گیری هاى مردم در برابر این نامه مستقیم الهى مختلف است ، به دو نوع موضعگیرى مشخص و نتائج آن اشاره کرده مى فرماید: این قرآن به مؤ منانى که عمل صالح انجام مى دهند مژده مى دهد که براى آنان پاداش بزرگى است .

و به آنها که ایمان به آخرت و دادگاه بزرگش ندارند (و طبعا عمل صالحى نیز انجام نمى دهند) نیز بشارت مى دهد که عذاب دردناکى براى آنها آماده کرده ایم

 «وأَنَّ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا»

³ تعبیر به بشارت در مورد مومنان دلیلش روشن است ، ولى در مورد افراد بى ایمان و طغیانگر در حقیقت یکنوع استهزاء است ، و یا بشارتى است براى مومنان که دشمنانشان به چنین سرنوشتى گرفتار مى شوند.

 تفسیر نمونه

نوشته شده در سه شنبه 89/5/12ساعت 9:48 صبح توسط احمد نظرات ( ) | |